Vanaf 1965 na 18 maanden dienstplicht, lichting 64-1, de laatste in het ouwe grijs, gewoond op een zolderkamer in Amsterdam Oud-Zuid. Jawel, de beste plek voor de sixties. In 1968 werkzaam bij platenmaatschappij Barclay. Op een verjaarsfeestje van een collega in het keldercafe van "De Brakke Grond" zijn Hiltje ontmoet, als een blok voor elkaar gevallen en datzelfde jaar getrouwd. Ruim een jaar later kwam een dochter en twee jaar later de zolderkamer verruild voor een nieuwbouw rijtjeshuis in Oostzaan. De annuïteitenhypotheek van 52.000 gulden bij de Boerenleenbank tegen een rentepercentage van 7,5% bracht, ondanks een vorstelijke "Premie-A" bijdrage, slapeloze nachten en... een zoon. In Oostzaan kwam ook de eerste boot. Het was een krijgertje, een allang afgeschreven en van polyester doodskleed voorziene (kleine) BM, waarmee toch nog een paar jaar fijn is gezeild op de Oostzaanse Westplas en Vinkeveense Plassen. Er hing een luchtgekoeld bb-motortje aan. Het ding van het merk Caravelle gaf (als je hem al aan de praat kreeg) een enorme bak herrie en wanneer je het waagde om het gas een tijdje wat verder open te draaien werd het geheid een vastloper en moest gewacht worden op afkoeling. De oversteek van het IJ gaf hartkloppingen. Tja, dat verkocht de sportafdeling van V&D voor 300 gulden.

Vanaf 1978 woonachtig in Drente en gelijk in het diepe. De strenge winter 1978-1979 gaf zoveel sneeuw dat we een aantal dagen niet meer naar de weg konden komen. Ik begon enthousiast een doorgang naar de 300 meter verder liggende weg te scheppen, maar kwam niet verder dan een meter of drie. Het was niet te doen. Gelukkig kwam buurman Albert na een paar dagen het pad vrij maken met zijn trekker. Albert had een melkveebedrijf met zo'n vijftig koeien. Bij het eerste bezoek in zijn woonkeuken met veel Beerenburgers mochten we rond middernacht de stal bezoeken. Alle koeien begonnen luidruchtig te plassen. Toen ik daar wat over vroeg zei Albert: "Als jij midden in de nacht wordt wakker gemaakt moet je toch ook plassen?"
Veel later (1991) de trotse bezitter van een Blauwe Hand kruiser (opknapper); die in het jaar 2000 heeft plaats gemaakt voor een Zeeuwse Motorschouw (opknapper), welke op haar beurt in 2004 is ingeruild voor een nieuwbouw Drentsche Spiegelkotter. Het vaargebied was in hoofdzaak Groningen, Friesland, Drenthe, Overijssel, Flevoland en het IJsselmeer.
Schipper Cees komt niet uit de beroepsvaart. Wel was hij als freelance automatiseerder verbonden aan bunkerstations en leveranciers van scheepvaartbenodigdheden. Over de auteur. De interesse, kennis en ervaring op watersportgebied en scheepvaarthistorie is slechts liefhebberij. Hier het verslag van zijn motorboot maidentrip. De schipper is in het bezit van Klein vaarbewijs II en het "oude" bedieningscertificaat marifoon. Inmiddels gepensioneerd en viervoudig grootvader.
N.B. De schipper is in 2009 gestopt met varen. De boot (hieronder) is verkocht.