Meerdere accu's:
Het is verstandig aan boord meerdere accu's of accubatterijen te hebben. Het meest gebruikte systeem bestaat uit 2 accu's of batterijen. De ene als startaccu (altijd één accu), de andere als lichtbatterij, ook wel huishoudbatterij genoemd. Meest gebruikte wil niet zeggen beste, maar wel meest gebruiksvriendelijke systeem. Nadeel is de ongelijke levensduur van de accu's. De startaccu wordt immers het minst gebruikt. Bij een 12V installatie kan volstaan worden met 2 accu's, bij een 24V installatie met 4 accu's in twee groepen, ieder bestaande uit twee in serie geschakelde 12V accu's van hetzelfde merk, capaciteit en productiedatum. (De pluspool van de ene accu wordt verbonden met de minpool van de andere). Maak in een 24V installatie nooit een permanente aftakking naar 12V. In dat geval dient een aparte accu voor de 12V gebruiker(s) toegepast te worden. Zie uitleg bij combinatie 24V/12V.
Installatiemethoden:
Hieronder vijf methoden voor installatie van 2 accu's of accugroepen (batterijen). Methode 1 maakt van de twee accu's eigenlijk één grote en is dus af te raden. Methode 3 werkt prima, maar is ongeschikt voor vergeetachtige schippers. Methode 5 wordt steeds meer toegepast omdat het een verliesvrije oplossing is. Voor alle methoden geldt dat het gebruik van accu's van hetzelfde merk, capaciteit en productiedatum de voorkeur geniet.

1) Gebruik van 2 accu's zonder schakelaar of scheidingsdiode:
De 2 accu's of groepen zijn parallel geschakeld. Hier doet zich een probleem voor, want als twee accu's parallel geschakeld staan, gedragen ze zich als één accu. Als een van beide slechter begint te worden zal de goede (volste) accu lading afstaan aan de slechtere. Ook bij laden zal in deze situatie geen verandering komen. Een gedeeltelijk ontladen accu heeft een grotere weerstand dan een volle. De laadstroom heeft de onhebbelijke gewoonte de weg van de minste weerstand te kiezen en gaat dus naar de vollere accu. Resultaat: de leegste accu wordt niet of nauwelijks bijgeladen en de twee accu's samen leveren nooit het volle vermogen.
2) Gebruik van 2 accu's met eenvoudig parallel scheidingsrelais:
De 2 accu's of groepen worden afzonderlijk gebruikt, de een als startaccu, de ander als lichtaccu. Tijdens varen worden ze door het in werking stellen van het contactslot middels een zwaar relais parallel geschakeld en gezamenlijk geladen. Ook hier geldt bovengenoemd bezwaar, de vollere accu zal stroom afgeven aan de andere (vereffening- of vereveningstroom). Kijk hier voor een schema.
3) Gebruik van 2 accu's met speciale accuschakelaar:
Deze methode kan prima werken maar vergt aandacht.
Accuschakelaars hebben niet alleen stand 1 en 2, maar ook nog een derde stand om beide accu's parallel te schakelen. Gebruik die stand om bovenstaande reden niet, want door het verschil in ladingstoestand zal de volste accu ontladen tot beide accu's dezelfde lading hebben. De startaccu, als regel de volste, zal dus lading afstaan aan de lichtaccu en weg is het voordeel van 2 accu's. Gebruik stand 3 alleen als passeerpunt tijdens het schakelen van 1 naar 2 en omgekeerd. NB. Schakel nooit met draaiende motor!
Ter voorkoming van ongelijke slijtage is dit nog niet zo'n gekke methode. De twee accu's van hetzelfde type zijn uitwisselbaar via de accuschakelaar. Na een vaartocht waarbij één van beide accu's werd geladen wordt overgeschakeld naar de andere voor gebruik tijdens stilliggen, waarop ook weer gestart zal worden. Het voordeel is dat beide accu's op dezelfde wijze worden belast en in noodgevallen heeft de andere accu altijd genoeg spanning om te kunnen starten. Het systeem is echter af te raden voor vergeetachtige schippers!
4) Gebruik van 2 accu's met scheidingsdiode:
Een scheidingsdiode (diodebrug) bestaat uit twee (of meerdere) diodes. Als de dynamo niet draait zijn beide diodes gesperd waardoor geen overdracht kan plaats vinden van accu 1 naar 2 of omgekeerd.
Als de dynamo stroom gaat leveren zal de leegste accu gevuld worden tot de spanning gelijk is aan de volste; vanaf dat moment worden beide accu's verder geladen. Het kan echter zijn dat de accu's nooit "vol" worden. Dit ligt aan de spanningsregelaar. Er dient een type gebruikt te worden dat een iets hogere spanning afregelt, omdat de sperlaag van de diode een beetje energie gebruikt. Die sperspanning staat soms op de scheidingsdiode aangegeven en moet als compensatie opgeteld worden bij het afregelen van de spanningsregelaar. Meestal 0,7 Volt.
Er zijn ook scheidingsdiodes in de handel met een ingebouwde compensatie, een z.g.n. verliesvrije diodebrug.  Raadpleeg hierover de leverancier. Zie ook: hoe verschillende accugroepen te laden.
5) Gebruik van 2 accu's met processor gestuurd scheidingsrelais:
Dit type scheidingsrelais (battery separator) is een hoog vermogen mechanische schakelaar welke door een microprocessor gestuurd wordt. De processor "bekijkt" en vergelijkt de spanning van de accu's en zal naar behoefte laden. Een uitstekend systeem dat altijd voldoende startstroom waarborgt en indien nodig tijdens starten zelfs de tweede accu bijschakelt.

Afmeren zonder wind en stroom met gebruikmaking van het wieleffect van de schroef.
De "makkelijke" kant van het vaarwater: Bij een links draaiende schroef is dat stuurboord, de rechterkant van het vaarwater of sluis. Fenders aan stuurboord, meerlijnen klaar. Vaar kalm schuin op de ligplaats toe. Haal bij aankomst de vaart uit het schip door achteruit slaan. Het achterschip zal door het wieleffect van de nu rechtsdraaiende schroef naar de wal geduwd worden. Lijnen vast; klaar!

De "moeilijke" kant van het vaarwater: Bij een links draaiende schroef is dat bakboord.
Vaar kalm schuin op de ligplaats toe. Geef ongeveer een scheepslengte van te voren hard stuurboord roer tot de boot evenwijdig aan de wal ligt. Haal de vaart uit het schip door achteruit slaan. Het achterschip zal door het wieleffect van de wal geduwd worden. Breng de voorlijn eerst uit en sla indien nodig met stuurboord (naar rechts wijzend) roer nog een klapje vooruit, waardoor het achterschip bij de wal komt. Achterlijn vast; klaar!
Bij een rechts draaiende schroef geldt het verhaal natuurlijk andersom.
Afmeren met tegenwind of stroom tegen gaat in principe als bovenstaand.
Er is minder tijd om de voorlijn uit te brengen; maar als je bij tegenstroom de motor langzaam vooruit laat staan, waardoor het schip tenopzichte van de wal stil ligt (doodvaren) is het een fluitje van een cent. Let wel op de roerstand, want ten opzichte van het water VAART het schip.
Afmeren met wind in de rug.
Vaar zo parallel mogelijk naar de ligplaats. Afstoppen op de plaats van bestemming, Draai met een kort klapje het achterschip naar de wal en breng de achterlijn uit. Het voorschip zal door de wind vanzelf tegen de wal gebracht worden, anders de motor stationair vooruit laten helpen.
Afmeren met stroom mee kan het best vermeden worden door het schip eerst te draaien, maar indien dat niet mogelijk of ongewenst is, te werk gaan als bij wind in de rug.
Afmeren met aflandige wind (hogerwal). Als je onervaren bent niet zo gemakkelijk en eigenlijk alleen te doen als er meerpalen aanwezig zijn; er is geen tijd om de wal op te springen en een meerpen in te slaan. Vaar schuin naar de wal met een voorlijn klaar. Een bemanningslid zal de lijn om de meerpaal moeten werpen en met een stuk loos op het voorschip moeten vastmaken. De lijn is dan voorspring (steekeind) geworden. De stuurman kan nu doen alsof hij vooruit wegvaart. Omdat het steekeind dit belet zal het achterschip langzaam maar zeker naar de wal draaien. Deze methode uit het boekje vraagt behoorlijke werpbehendigheid en werkt niet als je solo vaart. In dat geval is het handiger het schip zo parallel mogelijk langs de wal te brengen en snel een achterlijn te werpen. De wind zal het voorschip van de wal blazen, maar door met de motor vooruit de wal IN te sturen zal het voorschip toch naar de wal draaien. Als het voorschip tegen de wal is gekomen kan je de motor met ongewijzigde roerstand stationair vooruit laten staan, waarna je rustig naar voren kunt lopen om een voorlijn uit te brengen.
Aanmeren; langszij komen of dubbel liggen, ook wel bijliggen genoemd.
In drukke havens zal je wel eens langszij een ander schip moeten vastmaken. Kies een schip dat groter of even groot is als het jouwe en vraag de schipper om toestemming. Gebruik NOOIT een pikhaak. Ga om en om liggen, de achterkant dus naast de voorsteven van de buurman. Breng meerlijnen naar de wal uit en zet alleen een spring op het buurschip. Bij een echt groot schip leg je alleen aan het schip vast. Bij het aan wal gaan is het de bedoeling dat je ter bescherming van de privacy over het voordek van het buurschip loopt, of even vraagt waar men het minste last van heeft. En bij beroepsvaart natuurlijk niet over de luiken. Verder is het handig om met de buurman overleg te plegen over vertrektijden of op z'n minst een zichtbaar GSM nummer achter te laten. Volgens het BPR moet langszij komen of bijliggen worden gedoogd, zelfs wanneer er aan dezelfde aanlegplaats voldoende ruimte is om direct af te meren. Art 7.09: "Een aan een aanlegplaats gemeerd schip moet gedogen, dat een ander schip langszijde komt of langszijde daarvan vastmaakt en daarover gemeenschap met de wal heeft anders dan om te laden of te lossen". Mijns inziens is deze regel voor pleziervaart een wangedrocht. Je gedoogt toch geen naastligger wanneer afmeren in de directe omgeving mogelijk is?  Ik had verwacht dat in het vernieuwde BPR 2004 een tekstje als: "Voor pleziervaart geldt dit alleen wanneer in de nabijheid geen afmeermogelijkheid beschikbaar is" zou zijn toegevoegd. Enfin, het vragen om toestemming is dus slechts beleefdheid en de schipper die geen prijs stelt op bijliggers kan dat weliswaar kenbaar maken, maar niet tegenhouden. Hij zal het geloop over zijn schip moeten gedogen.

In de laag meren.
Om het dubbel liggen en nog meer "stapelen" van schepen met geloop over elkaars dek te vermijden wordt op sommige meren en plassen aan de oever en langs eilandjes "in de laag" gemeerd. Dat wil zeggen dat de schepen haaks met het achterschip naar de wal liggen. Vanaf het voorschip staat dan een anker uit, terwijl het achterschip met lijnen aan de wal is vastgemaakt. Uiteraard kan dit ook andersom. Het is eigenlijk in de box liggen, maar dan zonder meerpalen en vingersteigers.

Een schip in de laag brengen.

Afmeren met gasten aan boord.
Gasten aan boord willen graag helpen. Zodra de afmeerplek in zicht komt zullen ze aan dek komen om behulpzaam te zijn met lijnen en fenders, uiteraard aan de meerkant en dus in het zichtveld van schipper of roerganger, waarbij de boot ook nog schuin komt te hangen. Maak deze goedwillende passagiers van te voren duidelijk dat dit ongewenst is en/of geef ieder een vaste taak.
Afmeren wanneer de schipper/stuurman onwel is.
Veel pleziervaarders zijn op leeftijd en varen alleen met hun partner. In de meeste gevallen is de man de schipper en neemt de vrouw het stuur slechts over op een stukje rechte koers. Maar wat te doen als hij onwel wordt en afgemeerd moet worden? Een goede raad. Oefen dat met je partner/matroos.

Verwant: meerpaal, meerpen, hulp bij afmeren, afvaren, mooring.

Poolanker

Danforthanker

Rocna anker

Stokanker

Dreganker

paddestoelanker

inklapbaar
paraplu anker

"Niet altijd, nog over al, vind den Zeeman Gelegentheyd van zijn Schip, met Touw, en Tros, aan Wal, of Kay vast te marren. Doorgaans moet hy sig, ook in volle Zee, of op Kusten, en Rivieren, op het inde grond geworpen Ancker, en daar aan vast gemaakte Kabels, verlaten". [CvY 1697] Als een anker zich voldoende kan ingraven zal het goed houden. Hoe langer de ankerlijn hoe beter. Als de lijn te kort of te licht is zal het anker verticaal van de bodem getild worden. Gebruik bij voorkeur een ketting of een kettingvoorloop aan de ankerlijn, waarbij met "voorloop" een stuk ketting van ongeveer een bootlengte aan de roering (ring) van het anker bedoeld wordt. Door het gewicht van de in een bocht hangende ketting zal het anker evenwijdig aan de bodem worden getrokken en kunnen de vloeien zich goed ingraven. Het is nog steeds niet gelukt een vaste waarde vast te stellen voor de houdkracht van een anker. In ieder geval is het ankergewicht van minder belang, zeker bij een Poolanker en een Danforthanker, waarbij de vloeien scharnierend zijn bevestigd. In harde grond houden ploegschaaranker (CQR-anker) en ouderwets stokanker (stromend water en/of wind) trouwens beter. Een laatste ontwikkeling is het Rocna anker. Dit nieuwe generatie anker is snel ingravend en heeft een zeer goede houdkracht. Vergeet niet de ankerbol te hijsen. Om als pleziervaarder een een indruk te krijgen over gebruikelijke afmetingen en gewichten van ankergerei hier een tabelletje uit het handboek voor de jachtschipper, maar blijf je realiseren dat de houdkracht van veel meer factoren afhankelijk is. Denk aan: grondsoort, kettinggewicht, bladoppervlak, de hoek tussen schacht en vloeien en de richting van de trekkracht. scheepslengte in meters ankergewicht in kg schalmdiameter ketting in mm diameter ankertouw in mm 4 - 7 8 - 10 11 - 13 14 - 16 7 16 20 30 5 8 9,5 11 8 14 16 20 Stilstaand water. Voor anker gaan ("ten anker komen", "de spijker erin gooien", "de haak erin gooien", of "het anker toe laten gaan") doe je het best tegen de wind in. Op de ankerplaats aangekomen sla je achteruit tot het schip gaat deinzen en laat het anker rustig zakken. Gooi het nooit met lijn en al als een kluwen overboord waardoor je de kans loopt dat de zaak verward raakt. (onklaar). Om de plaats van het anker te markeren en als hulpmiddel voor het anker op gaan kan je een ankerboei aan een neuringlijn bevestigen. Nu is het zaak de lijn verder onder spanning te laten vieren, waardoor het anker zich goed kan ingraven (tornen). De beste lengte is 3 tot 5 maal de waterdiepte. Voor een overnachting is zelfs een grotere lengte gewenst. Als er geen stromend water is en weinig wind zal de lijn vanzelf slap gaan hangen. Beleg de ankerlijn op de voorbolder. Stromend water. Laat het anker zakken terwijl het schip langzaam tegen stroom vaart, maar ten opzichte van de bodem praktisch stil ligt of deinst. Zet de motor vrij en laat de lijn onder spanning vieren tot er voldoende lengte is en beleg de ankerlijn op de voorbolder. Het schip zal afgestopt worden als het anker heeft "getornd". Zwaar weer. Ter controle houd je een ankerpeiling. Als het schip gaat gieren kan je naast het anker een tweede uitbrengen onder een hoek van 20 tot 45 graden. Gespreid (vertuid) ankeren, ook als ankeren in span, ankeren voor open kluizen, of Bahama methode (zeevaart). Dat is overigens gemakkelijk gezegd dan gedaan. Het schip zal eerst boven het reeds uitstaande anker gevaren moeten worden, waarna het tweede anker in tegenstelling tot bovenstaande WEL enigszins van het schip geworpen moeten worden, tenzij je de luxe van een bijbootje hebt en het tweede anker op die manier kan uitbrengen. In mijn ervaring met stormweer in een grindgat werkt het bij kleine schepen maar matig. Ter verduidelijking een schetsje, waar tevens een andere methode van gierbeperking wordt getoond. Het "ankeren met spring". Als je alleen met ketting werkt is het verstandig om het bitterend niet met een sluiting vast te zetten maar met behulp van een seizing als boldersteek te beleggen. Wat dat betreft werkt een ankertouw met kettingvoorloop gemakkelijker. Met de boldersteek kan je het anker laten slippen en in noodgevallen met een scherp mes doorsnijden. Slechte (slappe) grond. Er kan besloten worden om twee ankers aan één ankerlijn in elkaars verlengde als een tandem uit te brengen. Dat heet een katting of gekat ankeren. Het is een goede maar weinig gebruikte methode omdat het toepassen nogal wat ervaring vergt. De lijn of ketting tussen de twee ankers moet namelijk strak liggen. Na het uitbrengen van het eerste en verste anker moet de lijn in strakke toestand achteruit varend gevierd worden, waarna op het juiste moment het tweede anker aan de lijn voorzichtig onder spanning neergelaten wordt. Daarna wordt verder gedeinsd tot de tandem strak ligt en houvast geeft. Hulpmiddel. Er is nog een ander beproefd middel om het anker goed te laten ingraven en betere houdkracht te geven. Laat met een hulplijn een gewicht van ± 10 kilogram langs het ankertouw tot aan de kettingvoorloop zakken, of bij ankertouw zonder ketting tot ongeveer een bootlengte van het anker. Zo'n ankergewicht is kant en klaar in de handel onder de naam "ankerbuddy" (Google op anchorbuddy), maar je kan ook een puts met stenen of ballastlood gebruiken. De nu in een bocht hangende ketting fungeert als een veer en dempt de rukkrachten op het anker. Op nl.sport.varen werd de volgende tip voor het zelf maken van een ankergewicht gegeven: hang een lange harpsluiting bovenin een conservenblik en giet het bijna vol met gesmolten lood. Een literblik geeft al 11 kilo gewicht. Na afkoeling kan je desgewenst het blik verwijderen. Zelf smelten van afvallood kan in een oud pannetje, het liefst in de buitenlucht op b.v. een campinggasstel, want smeltend lood geeft giftige dampen. Begin met een klein beetje, zodat een bodempje ontstaat. Zorg dat bij het proces van smelten en ingieten op geen enkele wijze water bij het lood komt. Het zal exploderen en als druppels om je oren vliegen.

Optornen.
Zo noemt men het draaien van het schip direct na het vallen van het anker, wanneer wind en/of stroom niet van voren komen. Er is een groot risico dat het anker uitbreekt, maar wanneer het houdt zal het schip een positie innemen in de richting van stroom en of wind.

Anker op gaan (grondbreken).
Trek of vaar het schip tot boven het anker waarbij de lijn binnenboord wordt gehaald. Als de lijn loodrecht naar beneden staat kan het anker opgehaald worden. Lukt dit niet, beleg de lijn dan op de bolder en vaar het schip over het anker heen dat dan "over de kop" gaat, waardoor het uit de grond breekt. Vergeet bij het wegvaren niet de ankerbol uit de mast te halen!

Oude en veelal nog steeds gebruikte benamingen die met ankeren te maken hebben:
Ankergerei: andere benamingen voor de combinatie anker en lijn en/of ketting en/of neuringlijn.
Grondtakel: idem.
Plechtanker: het zwaarste anker bij slecht weer of in nood.
Boeganker: idem
Stopanker: idem
Rustanker: idem
Ruimanker: minder zwaar anker in het ruim zonder stok
Noodanker: idem
Tuianker: tweede anker onder de kraanbalk.
Katanker: klein anker om tezamen met een groot anker uitgezet te worden, maar ook een éénhander of soms een tweehander die in de oever als walanker gestoken kan worden.

Eénhander

Tweehander, stokloos anker

Klipanker: zwaar anker, het houdvermogen berust op de zwaarte.
Ploegschaaranker: komt door de ploegschaarvorm altijd goed op de grond te liggen.
Werp, Werpanker of Gooi: licht anker of dreg dat b.v snel door een sloep of bijboot kan worden uitgezet.
Vaaranker: idem. (binnenvaart)
Springanker: klein anker dat als hulp gebruikt werd als een schip bij storm onder zeil moest gaan.
Walanker: andere naam voor katanker.
Landanker: idem
Grondanker: zwaar walanker om b.v. hijspontons op hun plaats te houden.
Hofstee: bestendig anker in de haven
Dijkanker / Loopanker: licht anker met een greep aan de schacht om in de grond te graven.
Daagse spijker (daags anker): bakboord anker.
Zondagse spijker: stuurboord anker.
Eénhander: stokanker met één hand.
Ebanker: Tuianker dat bij een vertuid schip tegen de ebstroom wordt uitgezet. ook wordt wel een drijfanker toegepast.
Vloedanker: Tuianker dat bij een vertuid schip tegen de vloedstroom wordt uitgezet. Op een getijstroom legt men zowel een vloed- als ebanker uit. De ankers zijn hetzelfde maar worden beurtelings vloed- of ebanker genoemd.
Drijfanker: Een drijfanker is een sleepzak.
Dreg: een werphaak met drie of vier bledjes als anker voor kleine boten, maar ook om ongerechtigheden of drenkelingen uit het water te halen. In het laatste geval kan de dreg er zo uitzien.

Klapdreg of paraplu-anker

Dreganker, ankerdreg of vierhandsdreg: anker met vier kruislings geplaatste bledjes in gebruik bij botters. Bij grotere schepen aan de achtersteven ook wel achterdreg of achteranker genoemd.

Achterdreg

Vierhander

Klijn: licht dreganker bij bomschuiten. "Klijnhaalders" brachten die ankers te paard in zee.
Kinderanker: embleem, sieraad of borduursel van een stokanker waarvan stok en armen in hetzelfde plat vlak liggen.
Uithanganker: stokankertje dat aan de gevel van de kapiteinswoning werd gehangen ten teken dat hij op de komende reis nog vracht kon vervoeren.
Vloedanker: tweede anker tegenover het daganker om te voorkomen dat het schip bij opkomend water om het eigen anker zwaait.
Rijanker: anker voor op het strand dat diende om het vissersvaartuig bij opkomend water rijdende (deinend in het water) te houden.
Paddestoelanker: een anker met een ingravend deel als schelp of paraplu. Zeer goed houdvermogen, maar moelijk te lichten. Was in gebruik bij lichtschepen.
Schietanker: anker dat als een kogel in de grond wordt geschoten voor de vertuiing van booreilanden.
IJsanker: Ter voorkoming van het moeten uithakken van een vastgevroren walanker laat het Handboek voor Zeemanschap uit 1963 onderstaande constructie zien. Er wordt een kuil in het ijs gehakt, waarin een houten balk (deadman) met strop wordt gelegd. De kuil wordt gevuld met water dat bevriest. Aan de strop wordt met behulp van een stuk rondhout de meerlijn bevestigd. Bij vertrek blijft de deadman met strop in het ijs achter.

Staagsgewijs: de ankerketting is ingedraaid tot hij strak als een stag schuin omlaag wijst.
Paardekop: doorvoer naar de kettingbak.
Roering: oorspronkelijk het geteerde touw als bekleding van de ring van het anker; tegenwoordig de ring zelf.
Tornen: het ingraven van het anker terwijl het schip deinst.
Bledje: de hand van een dreg.
Eén anker: oude inhoudsmaat van 36 liter.

Een fraaie traditionele methode om het ankertouw netjes op te schieten of op te klaren. Resp: opschieten en opklaren. Het ouderwets plat oprollen van het ankertouw (de ankertros) is een mooi gezicht, maar niet aan te raden voor modern synthetisch touw. Het is DE methode om de levensduur aanzienlijk te bekorten. Synthetisch touw, uitgezonderd HMPE,  is niet UV-bestendig en kan dus het best opgeschoten worden op een droge tegen zonlicht beschermde plek.

Heel graag op- of aanmerkingen.